مراسم سنتی قالیشویان مشهد اردهال مانند هرسال آغاز شد؛ این مراسم چیست و چرا تنها آیین مذهبی اسلامی است که به تقویم خورشیدی برپا میشود؟! امام باقر (ع) که به ایرانیها توجه ویژهای داشت در سال ۱۱۳ هجری قمری و یک سال قبل از شهادتش به درخواست مردم کاشان پسر ۲۹ سالهاش علی را برای ترویج دین و اصلاح تفکرات فقهی به آنجا فرستاد. ولی سه سال بعد زرین نعل حاکم محلی اردهال برای خودشیرینی نزد خلیفه اموی با سپاه ۶۰۰ نفری به جنگ علی و یارانش رفت و او را بر روی کوهها و دره ازناوه به شهادت رساند. مردم کاشان و شهرهای اطراف که از درگیری مطلع شدند چوب به دست برای کمک به علی ابن محمد (ع) به سمت اردهال حرکت کردند اما وقتی به آنجا رسیدند کار از کار گذشته بود. زرین نعل امامزاده را شهید و سرش را بریده بود. مردم اردهال پیکر علی ابن محمد باقر (ع) را در قالی پیچیدند و کنار رودخانه شستند و دفن کردند. این واقعه تلخ در بیست و هفتم جمادیالثانی سال ۱۱۶ اتفاق افتاد اما هزار سال است که مردم محلی کاری به تقویم قمری ندارند و هر سال در دومین جمعه ماه مهر مراسم قالیشویان را مانند امروز برپا میکنند. مراسم از ساعت ۹ صبح آغاز میشود و اهالی روستای خاوه و خادمین حرم، قالی حرم را تحویل میدهند. اهالی فین چوب به دست و حسین حسین گویان مانند ویدئوی بالا قالی را به چشمه امامزاده حسین در هزار متری حرم میبرند. در این روز این مسیر کوتاه دو ساعت و نیم طول میکشد و طی آن عزاداران نوحههای عاشورا را میخوانند چون واقعه اردحال ۵۵ سال بعد از واقعه کربلا اتفاق افتاده و شباهتهایی با آن دارد. مثلاً هر دو واقعه در ماه مهر روی دادهاند. هیچکس جز اهالی فین و خاوه حق حضور در مراسم چوبگیری را ندارند. در حقیقت این یک مراسم اختصاصی عزاداری و خونخواهی برای فینیهاست که امامزاده را به شهرشان دعوت کردند اما خیلی دیر به کمکش شتافتند. فینیها بعد از شستن قالی که نماد شستن خون امامزاده است آن را به حرم میبرند ولی در حرکتی نمادین آن را با اکراه به خاوهایها تحویل میدهند. اوج این مراسم کشمکش دو طرف بر سر قالی است. مراسم با تحویل قالی و پهن کردن آن در حرم به پایان میرسد. ساکنان فین چوبها را در حوض صحن میاندازند تا سال بعد آنها را از این حوض درآورند. مراسم قالیشویان تنها مراسم مذهبی اسلامی در ایران است که تاریخ برگزاریش به جای تقویم قمری بر اساس تقویم خورشیدی است. منبع: کتاب ایران در عصر امامان، نوشته احسان ناظم بکایی، تصویرگری حسن روحالامین و منتشرشده در نشر سایان