آیت‌الله حاج سید احمد موسوی نجفی درگذشت. او از شاگردان آیت‌الله العظمی خویی و آیت‌الله العظمی حکیم بود و سالیان متمادی را در نجف، قم و مشهد مقدس به تلمذ دروس حوزوی پرداخت.
مرحوم موسوی نجفی در سال ۱۳۴۹ با اجازه امام خمینی از نجف به ایران بازگشت و امام خمینی در نامه‌ای این مرحوم را «سید الاعلام» خطاب کرد. او همچنین داماد سید عباس قوچانی بود که وصایت آیت‌الله قاضی استاد بزرگ عرفان را در ایران به عهده داشت.
مرحوم نجفی که از آخرین بازماندگان نسل عارفان وارسته و مردمی بود سال‌های طولانی در تهران جلسات معارفی داشت و اقدام به تأسیس حسینیۀ کربلا با معماری خاصی نمود. او در میان جوانان هیئتی تهران ارادتمندان و علاقمندانی داشت و او را با عنوان «آقاجون» و «کربلایی» می‌شناختند.
این عارف و عالم ۸۶ ساله علاوه بر اینکه شاعر بود و سروده داشت کتاب‌هایی چون جامی از شراب طهور، نفحات الولایة و روزۀ عارفان نیز از مجموعه بیانات او منتشر شده است.