۴۰ سال است که من در تبعید هستم/ ایران هنوز هم فیلسوفان فرهیخته و دانشمندان بزرگی مانند دینانی و جوادی آملی دارد
سید حسین نصر، فیسوف سنت‌گرا و استاد جرج واشینگتن آمریکا در گفت‌وگو با با ماهنامه تجربه: غرب می‌خواهد باقی‌مانده‌ی سفره‌ی خودش را در قالب فرهنگ و هنر به ممالک غیرغربی بدهد، جوانان ایرانی نباید این اجازه را بدهند
به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی حرفی‌نو، ماهنامه تجربه، به‌مناسبت سالروز نود سالگی سید حسین نصر، گفت‌وگوی جالبی درباره میراث جریان اندیشه و فسلفه در ایران و نقش نصر در این جریان‌سازی با او انجام داده است که در ادامه بخش‌هایی از سخنان سید حسین نصر را می‌خوانید:
در حال حاضر هم به‌رغم این‌که شاید افرادی مانند سید محمدکاظم عصار، سید ابوالحسن رفیعی قزوینی و علامه طباطبایی که هر سه استادان اجل من در ایران بودند، حیات ندارند ولی دنیا از حضور حجت خدا خالی نمی‌ماند. الان دورانی است که بعضی اوقات شکوفایی بیش‌تری در معارف، فلسفه و عرفان می‌شود و گاهی کم‌تر؛ اما این جریان همیشه باقی می‌ماند.
الان افرادی هستند که فلاسفه‌ی خیلی فرهیخته و دارای دانش‌های عمیق حکمی‌اند، مانند آقایان دکتر دینانی و دکتر اعوانی. البته بزرگانی هم در قم هستند که برخی از آن‌ها وفات کرده‌اند. اما هنوز دانشمندان بزرگی مانند آقای جوادی آملی حیات دارند و شاگردان ایشان هم راه او را ادامه می‌دهند. این‌گونه نیست که هیچ‌کس نباشد.
همان‌طور که گفتم این جریان فراز و نشیب دارد. اتفاقاً در دوران پهلوی که خیلی تجدد به ایران سرایت کرده بود، همان دورانی بود که شکوفایی جدیدی در فلسفه‌ی اسلامی در ایران رخ داد و امثال علامه طباطبایی و دیگران قبل از این‌ها مانند میرزا مهدی آشتیانی و بزرگانی در اواخر دوران قاجار؛ این‌ها باب جدیدی از حکمت و فلسفه اسلامی را در ایران گشودند که خود آیت‌الله خمینی از لحاظ فلسفی و عرفانی ثمره‌ی همین مکتب بودند و خیلی از افراد دیگر هم در همین مسیر شکوفا شدند. خوشبختانه این امر به‌کلی در ایران از بین نرفته است.
چهل سال است که من در آمریکا در تبعید هستم. در این مدت سی الی چهل شاگرد برجسته در رشته‌های مختلف تربیت کرده‌ام که به مقطع دکتری رسیده‌اند و جمع کثیری از آن‌ها استادان دانشگاه‌های مختلف هستند و تأثیر بسزایی در مطالعات دینی و اسلام‌شناسی و فلسفی دارند. امیدوارم که این امر استمرار یابد. اما بعداً چه خواهد شد، بنده با آینده‌نگری و پیش‌بینی آینده به معنای جزمی آن مخالف هستم چرا که آینده در دست خداوند است.
ماحصل عمر من شاید در این موارد در خور توجه باشد: ۱- معرفی دوباره به زبان امروزی از معارف اسلامی و مخصوصاً معارف فلسفی و عرفانی سنت اسلامی و دین اسلام نه‌تنها به غرب بلکه نسل‌های نوین ممالک اسلامی.
۲- کوشش در احیای فلسفه‌ی سنتی اسلامی و شناخت این فلسفه به‌تمامی، نه فقط از آغاز تا ابن رشد بلکه تا عصر خودمان، دربرگیرنده‌ی نهضت بزرگ فلسفی دوران صفویه و قاجاریه و پهلوی تا برسیم به بزرگانی مانند علامه طباطبایی و سید محمدکاظم عصار و… که این بزرگان استادان بنده نیز بودند.
قبل از دیگران در دنیا، بحران محیط زیست را از لحاظ عمق فلسفی، تاریخی و دینی که دارد مورد توجه قرار دادم. و از سال ۱۹۶۶ در دانشگاه شیکاگو که کنفرانس‌های مختلفی را در این زمینه ارائه دادم تا به حال به این امر اشتغال دارم و این یکی از مطالبی است که در تمام عمرم، ذهن مرا مشغول به خود کرده است.
کتاب «جوان مسلمان و دنیای متجدد» به این دلیل برای جوانان مسلمان نوشته شده است که اصولاً بتوانند به‌عنوان جوان مسلمان به دنیای غرب بنگرند و نه فقط دریافت‌کننده و مصرف‌کننده‌ی باقی‌مانده سفره‌ی غذای غربی‌ها باشند. چنان‌که الآن در خیلی از موارد باقی‌مانده‌ی سفره‌ی غربیان را به ممالک غیرغربی به‌عنوان تکنولوژی، فرهنگ، هنر و… ارسال می‌کنند.