روزنامه فرهیختگان: اگر درمورد ماجرایی که چندی پیش در گیلان رخ داد، کمیته‌ای تشکیل می‌شد که تعدادی از خبرنگاران متعهد هم در آن عضو بودند آیا از بسیاری از سوالات گزنده افکار عمومی رفع ابهام نمی‌شد؟
محمد زعیم زاده، جانشین سردبیر روزنامه فرهیختگان در سرمقاله این روزنامه نوشت: یکی از لایه‌های حوادث پاییز ۱۴۰۱ ضربه خوردن لایه میانجی، میانه یا وسط بود؛ آن نقشی که رسانه می‌توانست آن را ایفا کند.
تقلیل رسانه به بوق و فروکاست آن به ابزار پروپاگاندا، مهم‌ترین ضربه‌ای است که یک حکومت می‌تواند از ناحیه رسانه بخورد. جالب است که بسیاری از حکومت‌ها خودشان این ضربه کاری را به خود می‌زنند.
اگر در ماجراهای آغازین پاییز ۱۴۰۱ جمعی از روزنامه‌نگاران می‌توانستند بی‌طرفانه تحقیق کنند چه اتفاقی می‌افتاد؟ اگر درمورد ماجرایی که چندی پیش در گیلان رخ داد، کمیته‌ای تشکیل می‌شد که تعدادی از خبرنگاران متعهد هم در آن عضو بودند آیا از بسیاری از سوالات گزنده افکار عمومی رفع ابهام نمی‌شد؟
روز گذشته در جلسه رئیس‌جمهور با اصحاب رسانه وزیر ارشاد در یک سخنرانی چهاردقیقه‌ای پنج بار از رئیس‌جمهور تقدیر و تشکر کرد. این رابطه بین کارمند و رئیس شاید قابل‌بحث باشد اما نباید از یک رسانه توقع داشت چنین لحنی داشته باشد.
از مشکلات صنفی خبرنگاران و از وضعیت معیشتی نه‌چندان جالب همکاران اطلاع داریم، اما اتفاق خوبی نیست که از سه خبرنگار سخنران روز ۱۷ مرداد مقابل رئیس‌جمهور همگی مساله‌شان معیشت، حقوق و… باشد و یک خط از ارتقای جایگاه رسانه، تضمین آزادی‌بیان و… صحبت نشود.
به اوضاع این روزهای رسانه نگاه کنید، در مساله حساسی مثل حجاب چه تفکرات و چه دیدگاه‌هایی در رسانه‌های رسمی حرف می‌زنند و این افراد چند درصد دیدگاه‌های جامعه را پوشش می‌دهند؟
رسانه‌بودگی یعنی باور به اینکه نتیجه یک مواجهه به‌مثابه یک بازی فوتبال می‌تواند برد ۳-۱ یا باخت ۲-۱ باشد، قرار نیست هر نظام رسانه‌ای همه بازی‌ها را ۶-۰ ببرد. مطلق‌انگاری در رسانه یعنی خداحافظی با مخاطب و سپردن بازار مصرف رسانه به گفتمان رقیب.