طی روزهای گذشته پنجمین دوره جایزه “داستان تهران” که مراسم اختتامیه و معرفی برگزیدگان آن به زودی و همزمان با روز تهران برگزار خواهد شد، دچار حواشی‌هایی شد، از جمله تغییر دبیر این جایزه و انتصاب فردی که در سال گذشته بیانیه‌هایی را امضا کرده بود که نظام را به سرکوب و قتل و بازداشت نوجوانان متهم می‌کرد.
با انتشار این حواشی در رسانه‌ها سهیل کریمی، روزنامه‌نگار و مستندساز طی یادداشتی توئیتری که در حرفی‌نو هم منتشر شد، شهردار تهران را خطاب قرار داد و چنین انتصاب‌هایی را جدای از بی‌تدبیری، نفوذ افراد مسئله‌دار در دم و دستگاه او دانست و از شهردار خواست بساط این فتنه‌جویان را جمع کند.
به همین بهانه گفت‌وگویی با سهیل کریمی درباره‌ی سابقه داستان تهران و حواشی اخیر آن انجام دادیم و او به حرفی‌نو گفت:
این جایزه سال ۱۳۹۳ و در دوران شهرداری قالیباف و توسط مجله داستان از مجموعه مجلات همشهری تهران کار خود را شروع کرد و تا سال ۱۳۹۹ هم چهار دوره آن برگزار شد. چند نکته درباره داوری این ۴ دوره وجود دارد. یکی این‌که در سه دوره فقط یک نویسنده از جریان منتسب به انقلاب در بین هیئت داوران پنج نفره حضور داشت. در دوره چهارم هم که سال ۱۳۹۹ برگزار شد، آن یک نفر را هم حذف کردند و هر ۵ داور این مسابقه ادبی منتسب به یک جریان خاص بودند.
نکته جالب دیگر این که یک نویسنده خاص در هر ۴ دوره به عنوان داور تکرار می‌شد و گویی سند داستان تهران به نام او زده شده بود. سه نویسنده دیگر هم هستند که هر کدام دو بار در این ۴ دوره به عنوان عضو هیئت داوران این جایزه انتخاب شده‌اند.
کریمی افزود: به هرحال داستان تهران در ۴ دوره گذشته دست یک جریان خاص بود که به ظاهر سنگ روشنفکری به سینه می‌زنند ولی در باطن کاملا انحصارطلبانه از بی‌سوادی و ناآگاهی مدیران فرهنگی شهرداری تهران سوء‌استفاده کرده و داستان تهران را با هزینه شهرداری و از جیب مردم تبدیل کرده بودند به یک جایزه محفلی و دورهمی با رفقای‌شان.
تا این‌که می‌رسیم به سال ۱۴۰۲ و دوره شهرداری دکتر زاکانی که خب طبیعتا با توجه به شناختی که از ایشان و برخی از مدیرانش داشتم، توقع نمی‌رفت که در بر همان پاشنه سابق بچرخد و دوباره همان افراد منتسب به یک جریان خاص این جایزه فرهنگی را به دست بگیرند. این روزنامه‌نگار در ادامه اضافه کرد: بر خلاف ۴ دوره قبلی که مجله داستان همشهری، جایزه داستان تهران را برگزار می‌کرد، از اواخر سال گذشته اعلام شد که مرکز اطلاع رسانی و امور بین الملل شهرداری قرار است این جایزه را بر گزار کند.
تا این که حدود دو ماه پیش فردی به عنوان دبیر معرفی شد که سال گذشته دو بیانیه معروف به ۸۰۰ نویسنده را امضا کرده بود. به خصوص بیانیه دوم که رسما نظام را سرکوبگر و قاتل نوجوانان و جوانان معرفی می‌کرد. طبیعی بود که ساکت نمانیم و شخصا آقای زاکانی را خطاب قرار دادم که در شهرداری چه خبر است؟
البته لازم به ذکر است یکی از داوران جایزه که در صفحات مجازی خودش مواضع بسیار تندی در همراهی با اغتشاشگران علیه جمهوری اسلامی منتشر کرده بود توسط مسئولان شهرداری کنار گذاشته شد ولی دبیر جایزه که امضاکننده همان بیانیه تند بود همچنان به کار خودش ادامه می‌دهد.
پس از انتشار یادداشتی که نوشتم برخی مسئولان شهرداری تماس گرفتند و گفتند دبیر انتخاب شده مدعی است که رادیو زمانه به دروغ نام او را در فهرست امضا کنندگان بیانیه دوم قرار داده است. البته من از دوستان شهرداری سوال کردم که اگر او امضا نکرده چرا در یک سال گذشته جعل نامش را در پای بیانیه‌ای که نظام را سرکوبگر و قاتل می‌نامید،تکذیب نکرده که جوابی نداشتند. یکی دو نفر از نویسندگان همان سال گذشته موضوع را تکذیب کردند و گفتند نامشان به دروغ در این بیانیه قرار گرفته است. پس چرا این آقا همان پارسال که نظام سخت‌ترین و پرتنش‌ترین روزهای خودش را پشت سر می‌گذاشت این موضوع را تکذیب نکرد و امروز که پای منافع مالی‌اش در میان آمده، فعلا در اتاق در بسته تکذیب می‌کند؟!
سهیل کریمی در پایان گفت: اجازه بدهید این نکته را تاکید کنم که مسئله اینجا یک شخص خاص نیست. مسئله جریانی است که به زعم خود خیلی زرنگ و باهوش است و مدیران فرهنگی را دور می‌زند و سرشان شیره می‌مالد. تا دیروز چنبره زده بودند در همشهری و محفلی راه انداخته بودند و با رفقا حال می‌کردند و جایزه‌ای هم برگزار می‌کردند و بی‌سوادی و عدم اطلاع مدیران قاتق نان‌شان بود. امروز هم گویا فرقی نمی‌کند، چه اصلاح‌طلب سر کار باشد، چه اصولگرا اینها همیشه حاضر هستند و بلدند با همه کنار بیایند و همزمان هم فحش به جمهوری اسلامی بدهند، هم با شهرداری حکومت سرکوبگرِ قاتلِ دختران نوجوان همکاری کنند.
